1972 - 2020 - al 48 jaar !

12-03-2012 - Elly Koopmans neemt eerste Henry Havard in ontvangst

Bij de viering van het 40-jarig jubileum neemt Elly Koopmans het eerste exemplaar in ontvangst van Pittoreske reis langs de dode steden van de Zuiderzee van Henry Havard en het bijbehorende magazine De IJsselmeer. Elly, zeiler en maritiem reisschrijver, heeft over vele wereldzeeën gezeild en heeft zich altijd ingezet voor het IJsselmeer. ‘Ik vind het een van de mooiste zoetwater-zeilgebieden ter wereld, waar de overheid veel te achteloos mee omspringt.’

Binnen watersportkringen zijn Dick en Elly Koopmans vermaard om hun boeken over hun zeiltochten naar Antarctica, de Stille Zuidzee en Alaska. Het IJsselmeer heeft echter een speciale plek in hun hart. Elly: ‘Bijna nergens heb je de combinatie van een groot zoetwatergebied omringd door aantrekkelijke historische havens. Het is zo heerlijk om daar te zeilen en ’s avonds aan te leggen in een mooi stadje.’ Kwalijk vindt Elly de gretigheid waarmee bestuurders het IJsselmeer steeds weer proberen in te zetten voor hun plannen. De een wil het Markermeer droogleggen voor een luchthaven, van de ander mag het water blijven, maar moet er een windmolenpark of woningbouw komen. Weer een ander vindt dat het gebruikt moet worden als opslagbuffer voor zoet water, waarvoor wel het peil anderhalf meter verhoogd dient te worden.’ Ook ergert zij zich aan de verrommeling van het waterfront rond het IJsselmeer, met als laatste trend steeds grotere jachthavens, regelmatig gecombineerd met (vakantie)huizen. ‘En heel onaantrekkelijk vind ik de nieuwe rechte, harde dijken, die overal worden aangelegd om de huizen binnen de dijken tegen het water te beschermen.’ Bestuurders hebben te weinig oog voor het unieke van het IJsselmeer, voor de open ruimte die het biedt, vindt Elly Koopmans. ‘Je zult nooit zien dat in San Francisco de kust van de baai op dezelfde manier wordt volgebouwd of voor allerlei plannen ingezet als het IJsselmeer. Ik vind het een van de mooiste zoetwatergebieden ter wereld, waar Nederland veel te achteloos en onverschillig mee omgaat.’