Het IJsselmeer, het grootste zoetwatergebied van Europa. Nederlands grootste verblijfplaats van vogels, internationaal als Wetland erkend
en tevens Vogelrichtlijngebied, cultuurhistorisch erfgoed, een schitterend natuurgebied en... de enige nog open plek met vergezicht !
© MK-DATA 2011-2020
OUDE WEBSITE IJSSELMEERVERENIGING
1972 - 2020 - al 48 jaar !
31-05-2010 - Impressies van de ledenvergadering van de IJsselmeervereniging
Onder de voortreffelijke leiding van de dagvoorzitter Herman Verheij (lid van onze vereniging en werkzaam bij de
Waddenvereniging) wordt geanimeerd vergaderd over ondermeer het bestuursverslag, een statutenwijziging en de
jaarrekening en de begroting 2010. De kascommissie bleef nog met een vraag zitten, die gelukkig later door vertrekkend
penningmeester Joost Waals volledig beantwoordt kon worden. Naar aanleiding van de financiën wordt gediscussieerd
over de vraag of het wel wijs is nog veel geld in de juridische bezwaarprocedures te stoppen tegen IJburg 2. Het zijn
vooral de advocatenkosten die (samen met de partners in de stichting Verantwoord Beheer IJsselmeer) begroot zijn.
Kansloos zijn die procedures zeker niet volgens verscheidene aanwezigen. Er zijn nieuwe tijden aangebroken met een
heel andere woningmarkt en bevolkingskrimp.
Amsterdam zou er wellicht van af willen, aldus Marten Bierman (voorzitter IJsselmeervereniging). “We kunnen ook
zonder advocaat werken, alleen bij een eventuele Europese procedure is echt een advocaat nodig.”
Afscheid Marten Bierman
Een belangrijk vergaderpunt is “de bestuursmutaties”. Na de afgelopen 10 jaar met verve het voorzitterschap te hebben
bekleed, is het tijd voor afscheid van Marten Bierman als voorzitter van de IJsselmeervereniging.
Jan Baron, die zijn excuus maakt voor zijn spontane toespraak want de beslissing is nog maar net genomen, memoreert
de lange periode waarin hij met Marten samenwerkte in het bestuur. Ruim 10 jaar geleden begonnen zij samen met het
opkalefateren van de IJsselmeervereniging. Vooral de verbreding met de opzet van de stichting VBIJ en ook de viering
van het 30 jarig bestaan van de IJsselmeervereniging waren projecten waarin Marten heeft geëxcelleerd. Hij heeft het als
een voorrecht ervaren om al die jaren met hem de bescherming van landschap en natuur van het IJsselmeer en
Markermeer te hebben mogen dienen. Niet alleen deze laatste periode maar ook ruim daarvoor heeft Marten op zijn
geheel eigen en gedreven manier de VBIJ en IJsselmeervereniging gediend.
Zijn buitengewoon grote vakkennis en ook zijn politieke instinct en gevoel voor strategie hebben een grote rol gespeeld
in de geschiedenis van het verzet tegen inpoldering en overige aantasting van het IJsselmeer en Markermeer. Daarnaast
is hij ook een zeer aimabel mens met een groot gevoel voor humor en niet te vergeten een groot netwerk. In kringen van
natuur en landschapsbeschermers wordt hij gezien als het gezicht van de beweging die streeft naar een ongeschonden
open IJsselmeer en Markermeer.
In kringen van bestuurders die graag willen bouwen en dempen wordt hij gezien als iemand om ernstig rekening mee te
houden. De IJsselmeervereniging, voor wie hij een echt boegbeeld was, zal hem missen als voorzitter. Gelukkig blijft hij
dichtbij als adviseur en columnist van IJsselmeer berichten.
George Keet, de nieuwe man
De door het bestuur als nieuwe voorzitter voorgedragen George Keet wordt met algemene stemmen benoemd door de
ledenvergadering. George is langere tijd bestuurder van de IJsselmeervereniging. In zijn toespraak naar aanleiding van
zijn benoeming spreekt hij over een uitdaging om zo’n illustere voorganger als Marten Bierman op te volgen. Hij
aanvaardt zijn functie met hoge ambitie, want daar is vandaag de dag alle aanleiding toe. Na een carrière als weg- en
waterbouwkundige in het Rijnmondgebied, bij het Havenbedrijf Amsterdam en als directeur van de
Ontwikkelingsmaatschappij Noordzeekanaal is hij nu met pensioen en heeft hij nu meer tijd voor de
IJsselmeervereniging.
George somt de belangrijke successen van de VBIJ en IJsselmeervereniging op, waaronder het tegenhouden van de
Markerwaard en de vele verrommelingsplannen van diverse gemeenten. Er zijn ook goede ontwikkelingen te noemen
zoals de ontwikkeling en het beheer van de historische IJsselmeer dijken in Noord-Holland, de aanwijzing van
Markermeer en IJsselmeer als Natura 2000 gebieden. En ook de succesvolle samenwerking in de VBIJ, waarin hij voor
de partners vooral het behoud van natuurkwaliteit als taak ziet en voor de IJsselmeervereniging vooral het behoud van
landschappelijke openheid en multifunctionaliteit van het Markermeer/IJsselmeer.
Voor de continuïteit van de IJsselmeervereniging moeten er meer leden komen. Om precies te zijn minimaal 400 erbij,
maar liever meer. De IJsselmeervereniging vergrijst en er is nu geen aanwas.
Hij spreekt de leden aan, om daaraan echt mee te werken en actief aan de slag te gaan met het werven.
Dankwoord Marten Bierman: “niet weemoedig, maar optimistisch”
Marten staat kort stil bij zijn bestuursperioden van de VBIJ en de
IJsselmeervereniging: “In de beginperiode van mijn betrokkenheid
hadden we veel succes onder andere met de acties tegen de
Markerwaard. Een niet onbelangrijke factor was dat er toen nog
niet zo veel milieuorganisaties waren als nu. En zeker niet zo
geprofessionaliseerd.
In de tweede periode moesten we de organisatie weer op de rails
krijgen en toekomst bestendig. Er was vaak een onderbezet
bestuur en de organisatie droeg zware verantwoordelijkheid voor
personeel en financiën.
Nu dit gelukkig allemaal veel beter is geregeld, er ook een goed
bestuur zit en ook de VBIJ er is voor het geval dat…, trek ik me
met vertrouwen terug. Niet weemoedig, maar optimistisch…”
6 maart 2010 in het Nieuwland Erfgoed Centrum in Lelystad.
Het is een frisse, winderige maar zonnige ochtend. In Lelystad, in
het Nieuwland Erfgoed Centrum verzamelen zich bestuur en zo’n
30 leden van de IJsselmeervereniging voor de jaarlijkse
algemene ledenvergadering en een middagprogramma met
inleiders en discussie over Windmolenparken. Het gezelschap
van trouwe en nieuwe bezoekers is wat kleiner dan anders,
volgens sommigen omdat de weliswaar prettige vergaderlocatie
toch een beetje “ver weg” is.
Door: Kees Schouten