1972 - 2020 - al 48 jaar !

“Het mysterie van de mest” en Natuurmonumenten als aquariumliefhebber

Mestfraude en een boze minister van Landbouw Schouten De onlangs aangetreden nieuwe minister van het nieuwe ministerie van Landbouw Carola Schouten sprak zich onlangs ferm uit over de geconstateerde grootschalige mestfraude in ons land. Boeren lozen op allerlei manieren buiten de administratie om mest en blijken heel handig met lege mestwagens rond te rijden om dit zodoende te maskeren. Sinds jaar en dag groeit er een diepe tegenstelling tussen de gevestigde wetenschappers met nauwe banden met de landbouwlobby en de kritische wetenschappers en natuurclubs die het huidige mestbeleid zien mislukken. Mest rekenen of meten of worden we “geschiphold”  door de landbouwlobby, De huidige mestregels, die zijn bedacht door die gevestigde wetenschappers, bestaan uit een complex van voorschriften en rekenmethoden die de wettelijk toegestane mestlozingen zouden moeten reguleren. De kritische wetenschap, natuurorganisaties en het RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu) kiezen voor meten, vooral van de luchtkwaliteit. Beide aanpakken geven sterk verschillende uitkomsten. De rekenmethoden leveren een veel te gunstig beeld op en recente satellietmetingen geven aan dat zelfs de luchtmetingen niet kunnen kloppen want er zit veel meer stikstof (nitraat) in de bodem en de niveaus stijgen. Dit in tegenstelling tot de uitkomsten van de rekenmethoden. Dit doet ons sterk denken aan de situatie Schiphol, waar slimme rekenmethoden de steeds meer ruimte bieden aan steeds meer vliegtuigen. De Redfield ratio: de verhouding tussen nitraat en fosfaat en het fyto-plankton in het IJsselmeergebied en de Nederlandse kustwateren. En zo zorgt de al maar groeiende veestapel voor erg veel nitraat in ons milieu. Zelfs zo veel dat de nitraat/fosfaat verhouding in de grote wateren en de Noordzee kust uit balans raakt. Waarom dat niet goed is kunnen veel aquarium liefhebbers je wel uitleggen: De Redfield ratio is verstoord. In de dertiger jaren van de vorige eeuw onderzocht de Amerikaans onderzoeker Redfield de biochemische samenstelling van de oceanen over de gehele wereld en constateerde een redelijk constante verhouding van verhouding koolstof-nitraat- fosfaat: 106: 16: 1. Ook ontdekte hij dat die verhouding ook sterk overeenkomst vertoont met wereldwijd voorkomend fytoplankton. Dat kan geen toeval zijn dacht hij. Later werd op basis van Redfields bevindingen nog veel aanvullend onderzoek gedaan waarbij ook naar voren kwam dat niet alleen de verhouding, maar ook de niveaus van de voorkomende stoffen een grote rol spelen. Is er te weinig fosfaat dan is dat een beperkende factor voor een gezond milieu met weinig plankton en kunnen woeker van algen of andere planten zich voordoen. Markermeer: natuurgebied of aquarium? Deze laatste situatie lijkt sterk op wat we in de kustwateren en het IJsselmeergebied aantreffen: te weinig fosfaat en veel te veel nitraat, met als gevolg: weinig fytoplankton en dus weinig vis. Verder woeker van planten die hier wel pap van lusten (fonteinkruid). Vooral in het Markermeer zien we dit terug. Als we het aan een aquarium liefhebber zouden vragen wat de oplossing is, dan zou hij/zij het wel weten: voeg flink wat fosfaat toe. Met de aanleg van de Markerwadden is dat nu juist wat er gebeurd: met de aanleg worden de oude fosfaatrijke bodems naar boven gehaald en flink omgewoeld. De fosfaat rijke bodems van de ingepolderde Flevopolders zijn niet meer beschikbaar, maar er is nog een goed stukje langs de Houtribdijk dat mogelijkheden biedt. Gek dat je daar Natuurmonumenten niet over hoort. We gaan zien wat het oplevert: Natuurmonumenten als aquariumliefhebber! Lees verder: Aanpak om natuur te beschermen tegen ammoniak deugt niet