1972 - 2020 - al 48 jaar !

Landschap vol ogentroost (windturbines niet meer exploitabel?)

Uiteindelijk zal de rendementsverbetering van zonne- energie-installaties windmolens overbodig maken. Dat schreef ik in mijn column voor IJsselmeerberichten 2016/1 naar aanleiding van een rapportage van het Internationale Energie Agentschap. Dat was te zwartgallig. Intussen verandert er veel en snel. Door de lage stroomprijs lopen de rendementen van windmolens nu al flink achteruit, zelfs ondanks subsidies. Dat gaat zo snel dat naar schatting tussen de 15 en 25% van de molens al verlieslatend draait. En hoe aftandser de molen hoe eerder rode cijfers worden gemalen. Wat nu opbreekt is dat molens grote, hoge en bewegende, dus slijtende installaties zijn die bepaald niet op beschutte plekken staan om het beetje kinetische energie uit de wind te halen. Dat vreet onderhoudskosten. Die molens staan bijvoorbeeld in Flevoland ook nog eens op erfpachtgrond die betaald moet worden. Oudere molens draaien inmiddels niet meer op MEP-subsidie want die liep in 2006 af. Als de stroomprijs zo laag blijft komen die het eerst tot stilstand. Er valt niets meer terug te verdienen. Onderhoud zal worden uitgesteld tot dat niet meer kan. Sloop van deze lukraak geplaatste dus zichtvervuilende molens ligt in het verschiet. Ons landschap kikkert er van op en onze trekvogels blijven leven... En de nieuwe efficiëntere molens dan? Ook die naderen de gevarenzone, naarmate de stroomprijs langer laag blijft. In het huidige subsidie regiem is de hoogte van de subsidie (ondermeer ook) afhankelijk van de stroomprijs: hoe lager de stroomprijs, hoe hoger de subsidie maar wel tot een maximum. Nu is de stroomprijs zo laag geworden dat die onder de subsidiegrondslag is gedaald dus staan de molens er alleen voor en wordt er steeds vaker verlies gedraaid. Natuurlijk wordt er al geroepen dat de subsidie dus maar omhoog moet. Duurzaamheids doelstellingen nietwaar? Nu is het moment toch echt aangebroken om grootscheeps over te schakelen op onderhoudsarme winning van zonne-energie, verscholen in het landschap. Dat subsidiëren is tenminste geen weggegooid geld. En met de versnelde afbraak van windmolens krijgen we het ons ontstolen landschap terug. Wat een troost voor het klimaat en voor onze ogen.... Marten Bierman