1972 - 2020 - al 48 jaar !

12-04-2012 - Bert Looper, directeur Tresoar: ‘Havard opent je ogen voor de Zuiderzee.’

Op 10 april 2012 vond een tweede presentatie plaats van het boek van Havard en De IJsselmeer in de Tresoar in Leeuwarden. Bert Looper, directeur Tresoar, ontving symbolisch als eerste in Friesland boek en tijdschrift uit handen van Frans Hijmans van de IJsselmeervereniging.

Looper heeft veel belangstelling voor Havard en verzorgde het nawoord van de ‘Pittoreske reis’ en organiseerde op deze avond in de Tresoar drie lezingen rond het boek. Looper zelf schetste het leven van Havard en hoe hij als Franse politieke vluchteling in Nederland zich ging verdiepen in de kunst en cultuur van ons land. De pittoreske reis is een deel van een trilogie en in de twee andere delen beschrijft hij zijn reizen door Noord en Zuid-Nederland.

Siem van der Woude (onderzoeker Tresoar) analyseerde het maritieme aspect van de reis van Havard en liet zien dat het zicht op Amsterdam vanaf de kant van het IJsselmeer is verdwenen achter het Centraal station. Ook vertelde hij dat het de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog waren die Vlieland, Terschelling en Urk ‘weghaalden’ bij de provincie Noord-Holland. Havard stelt dat maar weinig mensen heel de Zuiderzee bereisden. Van der Woude zette daar zijn vraagtekens bij: ‘Als je met zuidwesten wind van Lemmer naar Amsterdam vaarde, zag je de meeste hoeken van de Zuiderzee.’

Prof. Theunis Piersma van de Rijksuniversiteit Groningen hield een persoonlijk verhaal over Zuiderzee, IJsselmeer en Waddenzee. In 1999 sprak hij de 77-jarige Pieter Mulder die iedere dag heimwee had naar de Zuiderzee en het getij. In deze ecologische heimwee herkende Piersma: ‘Want er was van alles te beleven in de Zuiderzee toen die nog een indrukwekkend geheel met de Waddenzee vormde.’ Aan de andere kant ziet Piersma ook positieve ontwikkelingen van het zoete IJsselmeer. Het gebied is veiliger en trekt veel overwinterende watervogels aan zoals kuif- en toppereenden, aalscholvers, sterns en dwergmeeuwen. Piersma kon zich Mulder’s heimwee ook voorstellen omdat zelf terugverlangt naar het Wad waarvan de wadplaten nog niet waren omgeploegd. Tegen het verdwijnen van de Zuiderzee is weinig geprotesteerd. Hij hoopt dat mensen door meer vrije tijd en meer kennis nu wel ecologisch ontevreden worden. ‘En dat ecologische ontevredenheid een politieke factor van betekenis wordt waar beleidsmakers rekening mee moeten houden.’